21 Aralık 2008 Pazar

EVE ALIŞMA DÖNEMİ BİTMEK BİLMİYOR!

Yeni evimize taşınalı bir buçuk ay oluyor. Ama alışma dönemi bitmiyor. Özellikle minik nedense bu konuda çok zorlanıyor. Gene bir hastalık dönemi geçirdik, hem de 10 günlük bir antibiyotik tedavisiyle. Hastalık evresinde tüm çocuklarda bir iştahsızlık olabiliyor. Yemek konusu tam bir kabus oldu çıktı. Hastalığı atlattık, ama iştahsızlık ve öğürmelerin sonu gelmiyor bir türlü. Ne yapacağımı şaşırdım. Bir de üstüne yeni odasından korku başladı. Dedesinin onun için tasarlayıp inşaa ettiği oyuncak evi odasından çıkarttırdı. Neden evi istemiyorsun sorusuna verdiği cevap da aynen "içinde biri var, korkuyorum" oldu. Tamam tam bu dönemde korku duygusunu tanıma gelişiyor biliyorum. Fakat her şey çok üst üste geldi. Yeni eve uyum sağlayamama, ardından iştahsızlık, hastalık, korku... Gece uyanmaları, zor yatmalar, öğlen uykusunu hiç uyumama... Çok yoruldum galiba. Açıkçası sinirlerim epey bozuk bu aralar. Başka meşgalem de yok. Belki bir uğraşım olsa, ev dışında kafamı kurcalayacak bir şeyler olsa bu kadar takılmam. Sorun tek bir merkeze odaklanmış olmam sanırım. Dönemler bitmiyor. İki yaş sendromları, korkular, kişiliği oturtma çabaları, bilinçlenme... Neyse her şeyin başı sağlık, sağlık olsun da gerisini hallederiz herhalde...

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Sevgili Seda'cigim,
Çok yoruldugunu, sinirlerinin bozuk oldugunu, başka meşgalen olmadigini ve tek bir merkeze odaklanmış oldugunu yazmissin. Dedigin gibi cocugun gecirdigi donemler ve evdeki ugrasilar bitmek bilmiyor. Yazdiklarin bana oylesine tanidik geldi ki... Ben de gecirdim bunlari... Evde cocuk yetistirme donemlerimde ben de aynen boyle hissederdim. Fakat kendini tamamen coluk cocuga ve eve adamak dogru degil. Yarin obur gun cocuk alip basini gidecek, sen ne yapacaksin o zaman? O nedenle, yavas yavas cocugun buyurken ve sana bagimliligi azalirken sen de disarda kendin icin bir seyler bulabilirsen iyi olur. Hem kendine guvenin artar, hem de cevren olur ve hayatindaki bazi bosluklar dolar. Umarim kizmazsin bu tavsiyelerim icin. Hadi kal saglicakla canim. Opuyorum.
Sureyya Hala

Adsız dedi ki...

ahh halacığım ne kadar da güzel yazmışsın, sana katılıyormu hem de %100. Bakalım biraz daha zamanım var gibi görünüyor maalesef, henüz kendi işini görür halde değil bizimki ama 1- 1,5 sene sonra bazı ataklarım olacak! Yoksa ömür böyle gitmez valla!! Bu arada nasihatların için çok teşekkürler, her zaman yeni tavsiyelerini beklerim. Çok öpüyorum.